28 stycznia 2017 r. MIłosz Firlej – organista poznańskiego kościoła pw. Świętego Marcina – obchodził srebrny jubileusz pracy. Jubilat urodził się w roku 1973 w Sulechowie w rodzinie, która ma swoje korzenie w Imperium Romanowych i w Cesarstwie Hohenzollernów, co rzutowało na jego późniejszą wrażliwość ekumeniczną. Lata przedszkolne i nauki w szkole podstawowej spędził po części w Sulechowie oraz Poznaniu.
Szkołę średnią ukończył w Poznaniu (r. 1992) w XII LO uczęszczając do klasy o profilu humanistycznym. Jego pierwszym nauczycielem gry organowej był prof. Sławomir Kamiński – także organista kościoła pw. Św. Marcina. Po maturze studiował muzykologię na UAM w Poznaniu oraz historię kultury chrześcijańskiej na UKSW w Warszawie. W roku 2009 ukończył Archidiecezjalne Studium Muzyki Kościelnej – jako pierwszy – z oceną celującą.
Od końca lat 90., działając w poznańskim duszpasterstwie oo. Dominikanów, śpiewał w akademickim chórze Dominicantes, będąc przez lata jego wiceprezesem i prezesem. Równolegle (od r. 1995) prowadzi chór prawosławnej konkatedry poznańskiej; w roku 2007 został odznaczony przez Synod polskiej Cerkwi prawosławnej ogólnopolskim Orderem św. Marii Magdaleny za pracę na rzecz poznańskiej parafii prawosławnej. Z jego inicjatywy i śp. ks. kan. Marka Kaisera (ówczesnego proboszcza parafii pw. św. Wojciecha w Poznaniu) corocznie celebrowane są prawosławne nieszpory (wieczernia) ku czci św. św. Cyryla i Metodego – apostołów Słowian i patronów Europy w wigilię ich święta z udziałem chóru cerkiewnego jubilata oraz często także innym zaproszonym gościnnie. Zasiadał także w radzie programowej wszystkich edycji Dni Kultury Prawosławnej w Poznaniu organizowanych przez fundację Barak Kultury. Współpracuje okazjonalnie z Poznańską Grupą Ekumeniczną i Dominikańskim Ośrodkiem Liturgicznym oraz innymi instytucjami propagując śpiew i tradycje cerkiewne. Miłosz Firlej działa także w zarządzie sekcji polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Śpiewu Gregoriańskiego, będąc od r. 2011 jego skarbnikiem.
Od lutego 1992 r. jest etatowym organistą kościoła pw. św. Marcina w Poznaniu. We wrześniu 2016 r. ks. abp Stanisław Gądecki Metropolita Poznański powołał go na członka Komisji Liturgicznej Kurii Metropolitalnej (jako pierwszego świeckiego).
Msza św. dziękczynna z okazji 25-lecia pracy Miłosza Firleja w świętomarcińskim kościele zgromadziła grono duchownych, rodzinę, przyjaciół i parafian. W słowie wstępnym, po odczytaniu gratulacji przesłanych przez ks. abp. Stanisława Gądeckiego, ks. prał. Czesław Grzelak, celebrans i proboszcz parafii, podkreślił sumienność jubilata, jego kompetentne zaangażowanie w liturgię, wyczucie sacrum, unikanie rutyny, znajomość języków liturgicznych: łaciny i cerkiewnosłowiańskiego, dobry kontakt z grupami duszpasterskimi i parafianami; uwypuklił także jego działalność ekumeniczną, stąd podczas jubileuszowej Eucharystii obecność duchownych innych wyznań. Homilia, którą wygłosił wikariusz parafii – ks. Szymon Bajon, była oparta na trzech elementach jubileuszowego świętowania: dziękczynieniu, muzyce i czasie. Podczas uroczystości nie zabrakło dobrej sakralnej muzyki i tej śpiewanej przez wiernych (bo każdy uczestnik liturgii dostał książeczkę z tekstami, melodiami i tłumaczeniami) oraz w wykonaniu muzyków. Zabrzmiały śpiewy gregoriańskie, cerkiewne i ewangelickie. Słowa uznania należą się doświadczonym muzykom, którzy przyczynili się do pobożnej i uroczystej celebry: Joannie Piech-Sławeckiej (I dyrygent, obój), Jakubowi Tarce (II dyrygent), Pawłowi Kasprzykowi (organy) i Mikołajowi Durce (trąbka); trzon zespołu śpiewaczego stanowił Chór Prawosławnej Konkatedry Poznańskiej. Warto też dodać, że z okazji wspomnianego srebrnego jubileuszu, jako prezent dla jubilata, ks. Szymon Bajon skomponował Alleluja na chór, organy i trąbkę, a Paweł Kasprzyk dalsze opracowania pieśni z trąbką.
Niech życzeniami naszymi dla jubilata Miłosza Firleja będą słowa zaczerpnięte z psalmu 104 (103): Cantabo Domino in vita mea, psallam Deo meo quamdiu sum. Iucundum sit ei eloquium meum, ego vero delectabor in Domino. Benedic, anima mea, Domino.
Przemysław Purczyński