(...) Rozdział VI, MUZYKA SAKRALNA
112. Tradycja muzyczna całego Kościoła stanowi skarbiec nieocenionej wartości, wybijający się ponad inne sztuki, przede wszystkim przez to, że śpiew kościelny związany ze słowami jest nieodzowną oraz integralną częścią uroczystej liturgii. Śpiewowi kościelnemu nie szczędzili pochwał Pismo święte [por. Ef 5, 19; Kol 3, 16 - przyp. KL], Ojcowie Kościoła i papieże, którzy w naszych czasach, począwszy od św. Piusa X, bardzo jasno określili służebną funkcję muzyki w liturgii. Toteż muzyka kościelna będzie tym świętsza, im ściślej zwiąże się z czynnością liturgiczną, już to serdeczniej wyrażając modlitwę, już też przyczyniając się do jednomyślności, już wreszcie nadając uroczysty charakter obrzędom świętym. Przy czym Kościół uznaje wszystkie formy prawdziwej sztuki i dopuszcza je do służby Bożej, jeżeli tylko posiadają wymagane przymioty. Sobór święty, zachowując zasady i przepisy kościelnej tradycji i karności oraz biorąc pod uwagę cel muzyki kościelnej, którym jest chwała Boża i uświęcenie wiernych, postanawia, co następuje:
Instrukcja jest bardzo ważnym dokumentem Świętej Kongregacji Obrzędów, praktycznie interpretującym myśl Ojców Soboru. Chociaż wydana została w 1967 r., niektóre przepisy w niej zawarte ciągle czekają jeszcze na wcielenie ich w życie.
Wstęp
1. Wydane dnia 15 września 1962 r. "Dyrektywy Episkopatu w związku z Instrukcją św. Kongregacji Obrzędów o muzyce sakralnej i Liturgii" jako dokument przedsoborowy wymagały przepracowania w duchu soborowej Konstytucji o Świętej Liturgii (KL) oraz posoborowych dokumentów Stolicy Apostolskiej, mianowicie: Instrukcji Musicam Sacram z roku 1967 (MS) oraz Wprowadzenia Ogólnego do Mszału Rzymskiego z 1975 r. (WOMR). Pracę te wykonała Podkomisja Komisji Liturgicznej Episkopatu Polski ds. muzyki kościelnej, zestawiając w niniejszej Instrukcji najważniejsze zasady dotyczące muzyki liturgicznej. Główną podstawę opracowania norm zawartych w Instrukcji stanowią wspomniane dokumenty Stolicy Apostolskiej obowiązujące w całym Kościele. Uwzględnione jednak zostały także zwyczaje i tradycje polskie zatwierdzone przez Stolicę Apostolską.
WSTĘP
1. Regulamin niniejszy stanowi podstawę ułożenia wzajemnych stosunków między kościelną osobą prawną a organistą.
2. Regulamin uwzględnia przepisy prawa kościelnego, państwowego oraz przepisy wynikające z ustawy O stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej z 17.05 1989 r.
3. Arcybiskup Poznański, zgodnie z dokumentami Poznańskiego Synodu Archidiecezjalnego (1992-1993), ustanawia Archidiecezjalną Komisję Muzyki Kościelnej jako jedyny organ do załatwiania wszelkich spraw związanych z realizacją niniejszego regulaminu.
Strona 1 z 2